Zikir

Ruhaniyete işaret ettiğinde, zikir, „hatırlamak“ ve „anmak“ manasına gelmektedir. Dini bir terim olarak özel solunum ve fiziksel hareketler eşliğinde  yüksek sesle veya içten belirli bir ritme göre belirlenmiş sözlerle „Allah’ı yüceltmek“ manasına gelmektedir.

Bu gelenek Kuran-ı Kerim’deki 33. Sürenin, 41. ayetini temel alınarak oluşturulmuştur. „Ey iman edenler! Allâh‘ı çok zikredin.“ Ayrıca Peygamber Efendimizin bir hadisinde de: ‚‘Allah‘ın ismini zikredipte melekler tarafından etrafı sarılmayan ve Allah‘ın merhametiyle örtülmeyen kimse yoktur, yüce Allah onunla birlikte olanlarla onları hatırlamaktadır‘‘ buyrulmaktadır.

Zikir, çokça tekrarlanan bazı söz ve ifadelerden oluşur:

• La ilahe illallah, (Allah‘tan başka ilah yoktur),
• Subhanallah, (Allah noksan sıfatlarından uzaktır),
• Al-hamdulullah, (Allah’a hamd olsun),
• Bismillah (Allah’ın adıyla),
• Lillah, (Allah’a aittir),
• Allahu ekber, (Allah herşeyin üstündedir),
• Estagfirullah, (Ben Allah’tan af dilerim),
• Ve Allahın 99 ismi zikredilmektedir.

Manevi ilahiler de bu geleneğin bir parçasıdır. Bütün dervişler tarikatın belirlediği programa göre bu halkalara katılmak zorundadırlar. Belirlenen sözlerin haricinde, dervişler, Kuran-ı Kerim’den ayetleri de okumak ve tekrar etmektedirler.